Απεργιακή πορεία ενάντια στη ψήφιση του νέου μνημονίου
Απεργιακή Πορεία
Τετάρτη 17 Μαΐου | 10:00
Καμάρα
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
![[απεργία]17ΜΑΗ](https://sxoleio12.files.wordpress.com/2017/05/ceb1cf80ceb5cf81ceb3ceafceb117cebcceb1ceb7.jpg?w=590)
![[δικαστήριο]εμπρησμός εργοταξίου](https://sxoleio12.files.wordpress.com/2017/03/ceb4ceb9cebaceb1cf83cf84ceaecf81ceb9cebfceb5cebccf80cf81ceb7cf83cebccf8ccf82-ceb5cf81ceb3cebfcf84ceb1cebeceafcebfcf85.jpg?w=590)
Μικροφωνική αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά
Μικροφωνική αλληλεγγύης την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου στις 17:00, Τσιμισκή με Αριστοτέλους, στους πολιτικούς κρατούμενους Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γουρνά για το ζήτημα των αδειών που δικαιούνται και το κράτος εκδηκητικά τους στερεί.
____________________________
Ακολουθεί το κείμενο του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Σχολείο:
Σχετικά με τις άδειες των Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά
Εδώ και 15 χρόνια ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται φυλακισμένος στην απομόνωση της ειδικής πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού. Εδώ και 7 χρόνια δικαιούται άδειες, όπως όλοι οι κρατούμενοι, βάσει της σωφρονιστικής νομοθεσίας. Όμως, ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι ένας συνηθισμένος κρατούμενος. Με τη δράση του μέσα από την συμμετοχή του στην οργάνωση 17 Νοέμβρη αμφισβήτησε το μονοπώλιο της βίας του κράτους. Και όπως συμβαίνει κάθε φορά που διάφοροι αγωνιστές επιλέγουν να σπάσουν το μονοπώλιο της βίας του κράτους, έτσι και τώρα το κράτος τους τιμωρεί με εκδικητικό και παραδειγματικό τρόπο.
Όταν το κράτος καλείται να αντιμετωπίσει ανθρώπους που αμφισβητούν την ύπαρξή του και το μονοπώλιο της βίας που αυτό κατέχει -είτε μέσω των κοινωνικών αγώνων είτε επιλέγοντας τον ένοπλο αγώνα- διαλέγει αφενός την σκληρή καταστολή των αγώνων και αφετέρου τον «σωφρονισμό» των αγωνιστών. Οι ποινές των διωκομένων αγωνιστών εξυπηρετούν από την μια στην διακοπή της πολιτικής δράσης τους και από την άλλη τον παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος πίσω από όλα τα κυβερνητικά του προσωπεία κρύβει την καταστολή ως μέσω διαχείρισης και χειραγώγησης της κοινωνίας. Ειδικά σε μια εποχή συνεχούς λεηλάτησης και υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου, όταν ο φόβος και η τρομολαγνεία δεν αρκούν και κομμάτια της κοινωνίας αντιστέκονται στην βαρβαρότητα, τότε έρχεται η καταστολή με Μ.Α.Τ., δικογραφίες, βασανισμούς σε αστυνομικά τμήματα, φυλακίσεις. Ακόμα και στις φύλακες όποιος αντιστέκεται, δεν ρουφιανεύει και δεν υποτάσσεται, κρατώντας στάση που συμβαδίζει με τις ιδέες και τις αξίες του, τότε τίθεται σε εφαρμογή ένα νέο νομικό πλαίσιο σε ένα ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που στοχεύει στο να τους γονατίσει, στερώντας τους δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από αγώνες εντός και εκτός φυλακής. Στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, του ζητείται να υπογράψει δήλωση μετάνοιας ώστε να τσακιστεί η αντίσταση και η συνέπειά του στις αρχές και στις ιδέες του μετά από 15 χρόνια στις ειδικές συνθήκες κράτησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας φίμωσής του αποτελεί η ακύρωση της εκδήλωσης στην Νομική Σχολή Αθηνών, στην οποία θα παρέμβαινε τηλεφωνικά με σκοπό να αναδεχθεί το ζήτημα της στέρησης των αδειών του. Η εκδήλωση αυτή ακυρώθηκε μετά από τον αποκλεισμό της Νομικής με την παρουσία Μ.Α.Τ., ύστερα από εντολή της κοσμητείας της Σχολής και την απαγόρευση στον Δημήτρη Κουφοντίνα να παρέμβει τηλεφωνικά.
Και ενώ όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δηλώνουν απερίφραστα πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι, και πως όλοι οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονται το ίδιο και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, η επικαλούμενη αυτή ισότητα ισχύει κατά περίπτωση. Η Δικαιοσύνη, τελικά, δεν είναι τυφλή, αλλά έχει επιλεκτική όραση. Δεν είναι ίδια η αντιμετώπιση που λαμβάνουν όσοι είναι οικονομικά ισχυροί με εκείνους που αντιστεκόμενοι στην κοινωνική αδικία, κηρύσσοντας πόλεμο στους κρατικούς μηχανισμούς που γεννούν την αδικία και τους νόμους που την υπερασπίζονται.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας και ο Κώστας Γουρνάς (ο οποίος βρίσκεται και αυτός υπό καθεστώς στέρησης των αδειών του) δεν είναι βέβαια οι μόνοι στους οποίους το κράτος αρνείται εκδικητικά τις άδειες που δικαιούνται. Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωση του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος δεν έχει λάβει ακόμη τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται για να παρακολουθεί κάποια μαθήματα της σχολής του. Η καταστολή, όμως, του κράτους δεν περιορίζεται μόνο στους φυλακισμένους. Στο στόχαστρό του μπαίνουν και οι οικογένειες των φυλακισμένων, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να εξοντώσει και ηθικά και ψυχολογικά τους κρατούμενους. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της Αθηνάς Τσάκαλου (μητέρα των αδερφών Τσάκαλου), στην οποία επιβλήθηκε προφυλάκιση και κατ’ οίκον περιορισμός, καθώς επίσης και του 6χρονου γιου της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη, ο οποίος κρατήθηκε για 4 μέρες σε ειδική ψυχιατρική πτέρυγα με απώτερο σκοπό την παράτυπη ανάκριση του.
Τασσόμενοι με τη μεριά των αγωνιζόμενων, των αντιστεκόμενων, των εξεγερμένων, δε θα πρέπει να αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους. Στηρίζοντας τα δικαιώματα των κρατουμένων δε σημαίνει απαραίτητα και ιδεολογική ταύτιση μαζί τους (πολιτική σκέψη/δράση), αναγνωρίζουμε, όμως, τη θέση τους μέσα στο πολύμορφο ανταγωνιστικό κίνημα και η θέση αυτή είναι στην ίδια μεριά του οδοφράγματος με μας, τους εκμεταλλευόμενους και τους αγωνιζόμενους. Για αυτό το λόγο, λοιπόν, όταν μιλάμε για δικαιώματα των κρατουμένων μιλάμε για ζητήματα αξιοπρέπειας και η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.
«Αν παλεύεις για μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, δεν γίνεται να μην προσπαθείς από τώρα να προωθείς τα χαρακτηριστικά αυτής της κοινωνίας που ονειρεύεσαι»
– Απόσπασμα από το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ – Κ. ΓΟΥΡΝΑ
ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΔΗΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΕΙ
Καλεσμα σε αντιφασιστική πορεία
Καλούμε σε αντιφασιστική συγκέντρωση/πορεία το Σάββατο 21 Ιανουαρίου στις 15:00 στη συμβολή των οδών Παπαζώλη & Αγίου Δημητρίου ως απάντηση στη συγκέντρωση που καλεί η εθνικιστική νεολαία Θεσσαλονίκης την ίδια μέρα στις 17:00.
ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ
ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
*Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος:
Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι…
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας βίαιης φτωχοποίησης όλων των τομέων της ζωής μας. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις εξυπηρετώντας το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο ασκούν πολιτικές μνημονίου όπως είναι η αβάσταχτη φορολογία, η μείωση των συντάξεων, η διάλυση των εργασιακών κεκτημένων, ενώ παράλληλα υποβαθμίζουν κοινωνικές παροχές, όπως π.χ. η εκπαίδευση, η υγεία κτλ. Αυτός ο οικονομικός πόλεμος που εφαρμόζεται στον ελλαδικό χώρο δεν είναι ξεκομμένος από τη σύγχρονη μορφή και τάση του νεοφιλελευθερισμού, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του κεφαλαίου να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Πόλεμοι με οικονομικό κίνητρο, και οικονομική εξαθλίωση είναι τα αίτια που έχουν εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους και τους έχουν ωθήσει σε φυγή και σε έναν αγώνα καθημερινής επιβίωσης. Επομένως, δεν μπορούμε να θεωρούμε τους μετανάστες υπαίτιους της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στον ευρωπαικό χώρο. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι βαθύτερη αιτία αποτελεί η επιθυμία των λίγων για επιπλέον συσσώρευση πλούτου και απέναντι σε αυτούς πρέπει να οργανώσουμε τον αγώνα μας, μαζί με τους μετανάστες.
…οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι.
Η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας μία άκρως αντιμεταναστευτική πολιτική (που συμφωνεί άλλωστε με την κεντρική πολιτική γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης), υψώνει φράχτες στα όρια του ελλαδικού χώρου, κλείνει σύνορα και εγκλωβίζει χιλιάδες μετανάστες σε hotspots. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης (έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στοιχειώδους υγιεινής κλπ), θέτουν τους μετανάστες εκτός κοινωνικού ιστού, περιθωριοποιώντας τους και μετατρέποντάς τους σε ανθρώπους β’ κατηγορίας. Η συγκεκριμένη πολιτική έχει μετατραπεί σε κανονικότητα. Από τη μία, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας υιοθετεί την παραπάνω μισάνθρωπη κατηγοριοποίηση και εφαρμόζει ανάλογες πρακτικές προς τους μετανάστες, και από την άλλη, οι ίδιοι οι μετανάστες εξοικειώνονται, ως ένα βαθμό, με αυτήν την προβληματική αντίληψη.
Προφανώς και δεν αγιοποιούμε τους μετανάστες. Όπως σε κάθε κοινωνικό σύνολο, έτσι και σε αυτό, υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές και νοοτροπίες. Οι μετανάστες, παρόλα αυτά, αντιμετωπίζονται άκριτα από ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ως ένα σύνολο εγκληματιών που ήρθαν να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας. Δεν είναι τυχαία η συμβολή των ΜΜΕ στην καλλιέργεια αυτών των ξενοφοβικών λογικών με την επιλεκτική προβολή θεμάτων που στοχοποιούν τους μετανάστες.
~ * ~
Η ξενοφοβία είναι το όπλο τους…
Η άνοδος του εθνικισμού σε περιόδους κρίσης και η αφήγηση της κουλτούρας τού μίσους σε οτιδήποτε διαφορετικό από τη δήθεν κοινή ταυτότητα είναι πάγια τακτική αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από την πηγή του προβλήματος, δηλαδή τις πολιτικές που ασκούνται από τα πάνω (κυβέρνηση, Ε.Ε.). Οι εθνικιστές, από όποια χώρα κι αν κατάγονται, διαιωνίζουν την επίπλαστη κοινωνική διαμάχη μεταξύ των από κάτω, στοχοποιούν τους κοινωνικά ασθενέστερους και διαχέουν τη μισαλλοδοξία.
…η αλληλεγγύη και η άμεση δράση το δικό μας.
Η απάντηση που οφείλει να δοθεί σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις /εκδηλώσεις/πορείες/ομαδοποιήσεις που διαχέουν το μίσος, το φόβο και τις έχθρες δεν αποτελεί χρέος μονάχα του αντιφασιστικού κινήματος. Είναι χρέος της κοινωνίας στο σύνολό της να υψώσει εκείνα τα αναχώματα που θα εμποδίσουν την επέλαση του φασισμού και του κανιβαλισμού στις πτυχές του ανθρώπινου βίου. Είναι χρέος όλων μας να είμαστε εκεί. Τότε, σήμερα, πάντα.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΙ
ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Κάλεσμα σε αντιφασιστική συγκέντρωση
Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι…
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας βίαιης φτωχοποίησης όλων των τομέων της ζωής μας. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις εξυπηρετώντας το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο ασκούν πολιτικές μνημονίου όπως είναι η αβάσταχτη φορολογία, η μείωση των συντάξεων, η διάλυση των εργασιακών κεκτημένων, ενώ παράλληλα υποβαθμίζουν κοινωνικές παροχές, όπως π.χ. η εκπαίδευση, η υγεία κτλ. Αυτός ο οικονομικός πόλεμος που εφαρμόζεται στον ελλαδικό χώρο δεν είναι ξεκομμένος από τη σύγχρονη μορφή και τάση του νεοφιλελευθερισμού, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του κεφαλαίου να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Πόλεμοι με οικονομικό κίνητρο, και οικονομική εξαθλίωση είναι τα αίτια που έχουν εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους και τους έχουν ωθήσει σε φυγή και σε έναν αγώνα καθημερινής επιβίωσης. Επομένως, δεν μπορούμε να θεωρούμε τους μετανάστες υπαίτιους της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στον ευρωπαικό χώρο. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι βαθύτερη αιτία αποτελεί η επιθυμία των λίγων για επιπλέον συσσώρευση πλούτου και απέναντι σε αυτούς πρέπει να οργανώσουμε τον αγώνα μας, μαζί με τους μετανάστες.
…οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι.
Η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας μία άκρως αντιμεταναστευτική πολιτική (που συμφωνεί άλλωστε με την κεντρική πολιτική γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης), υψώνει φράχτες στα όρια του ελλαδικού χώρου, κλείνει σύνορα και εγκλωβίζει χιλιάδες μετανάστες σε hotspots. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης (έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στοιχειώδους υγιεινής κλπ), θέτουν τους μετανάστες εκτός κοινωνικού ιστού, περιθωριοποιώντας τους και μετατρέποντάς τους σε ανθρώπους β’ κατηγορίας. Η συγκεκριμένη πολιτική έχει μετατραπεί σε κανονικότητα. Από τη μία, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας υιοθετεί την παραπάνω μισάνθρωπη κατηγοριοποίηση και εφαρμόζει ανάλογες πρακτικές προς τους μετανάστες, και από την άλλη, οι ίδιοι οι μετανάστες εξοικειώνονται, ως ένα βαθμό, με αυτήν την προβληματική αντίληψη.
Προφανώς και δεν αγιοποιούμε τους μετανάστες. Όπως σε κάθε κοινωνικό σύνολο, έτσι και σε αυτό, υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές και νοοτροπίες. Οι μετανάστες, παρόλα αυτά, αντιμετωπίζονται άκριτα από ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ως ένα σύνολο εγκληματιών που ήρθαν να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας. Δεν είναι τυχαία η συμβολή των ΜΜΕ στην καλλιέργεια αυτών των ξενοφοβικών λογικών με την επιλεκτική προβολή θεμάτων που στοχοποιούν τους μετανάστες.
~ * ~
Η ξενοφοβία είναι το όπλο τους…
Η άνοδος του εθνικισμού σε περιόδους κρίσης και η αφήγηση της κουλτούρας τού μίσους σε οτιδήποτε διαφορετικό από τη δήθεν κοινή ταυτότητα είναι πάγια τακτική αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από την πηγή του προβλήματος, δηλαδή τις πολιτικές που ασκούνται από τα πάνω (κυβέρνηση, Ε.Ε.). Οι εθνικιστές, από όποια χώρα κι αν κατάγονται, διαιωνίζουν την επίπλαστη κοινωνική διαμάχη μεταξύ των από κάτω, στοχοποιούν τους κοινωνικά ασθενέστερους και διαχέουν τη μισαλλοδοξία. Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η συγκέντρωση μίσους που καλούν διάφορες φασιστικές ομάδες την Κυριακή 08/01 στις 12:00. Μία συγκέντρωση που για την ώρα, βέβαια, είναι «ορφανή», καθώς το μέρος της δεν είναι ανακοινωμένο, πράγμα που κάνει ξεκάθαρο πως η μέχρι τώρα στάση και δράση του αντιφασιστικού κινήματος δεν αφήνει περιθώριο σε φασίστες και ρατσιστές να δρουν ανοικτά στο δημόσιο πεδίο.
…η αλληλεγγύη και η άμεση δράση το δικό μας.
Η απάντηση που οφείλει να δοθεί σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις /εκδηλώσεις/πορείες/ομαδοποιήσεις που διαχέουν το μίσος, το φόβο και τις έχθρες δεν αποτελεί χρέος μονάχα του αντιφασιστικού κινήματος. Είναι χρέος της κοινωνίας στο σύνολό της να υψώσει εκείνα τα αναχώματα που θα εμποδίσουν την επέλαση του φασισμού και του κανιβαλισμού στις πτυχές του ανθρώπινου βίου. Είναι χρέος όλων μας να είμαστε εκεί. Τότε, σήμερα, πάντα.
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
την Κυριακή 08/01 στις 09:30 (αυστηρά!!!) σε προσυγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου
με σκοπό να κινηθούμε και να πραγματοποιήσουμε συγκέντρωση
στο μέρος που καλούν οι φασίστες
ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ
ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΝA MHN ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΙ
ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
«…Κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων
ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία
όπου το σώμα σου πονούσε
ή τη φυλακή,
εκτός κι αν η φυλακή είναι ασφαλέστερη
από μια πόλη που φλέγεται….»
απόσπασμα από ποίημα της Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ
Κάλεσμα στα δικαστήρια (13/01/2017) για τους συλληφθέντες της παρέμβασης στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
Την Τετάρτη 21/12 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στη λαϊκή αγορά της Άνω Τούμπας για τους 25 συλληφθέντες της παρέμβασης στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στις 31/07/2016 επ’ αφορμή των 3 εκκενώσεων καταλήψεων στέγης στις 27/07/2016, καλώντας στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017 στις 09:00.
*
Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος:
Τα ξημερώματα της Τετάρτης στις 27/7/2016 αστυνομικές δυνάμεις εκκένωσαν 3 στεγαστικές καταλήψεις, πιο συγκεκριμένα την κατάληψη στέγης μεταναστών και μεταναστριών Ορφανοτροφείο, την κατάληψη Hurriya και την κατάληψη στο Μανδαλίδειο κτίριο στη λεωφόρο Νίκης, με πρόφαση μηνύσεις που είχαν κατατεθεί από την Μητρόπολη, ιδιώτη και πρυτανεία ΑΠΘ αντίστοιχα.
Η χρονική στιγμή που επιλέχτηκε να πραγματοποιηθεί η εκκένωση των καταλήψεων ήταν μόλις μερικές μέρες μετά το No Border Camp. Δηλαδή, μερικές μέρες μετά τη διεθνή συνάντηση αγωνιστών/ριών από όλη την Ευρώπη με σκοπό, από τη μια, την ανάδειξη ενός αγώνα ενάντια στα σύνορα και τις δολοφονικές πρακτικές της Ευρώπης – φρούριο, και, από την άλλη, την οικοδόμηση δικτύων έμπρακτης αλληλεγγύης με τους μετανάστες/ριες με καθημερινές παρεμβάσεις σε hotspots-στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Είναι ξεκάθαρο ότι η εξουσία εκδικείται όσους/ες την αμφισβητούν και αντιστέκονται στην απόλυτη υποταγή, υψώνοντας τις φωνές τους. Η επίθεση στις καταλήψεις ήταν μια ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη προσπάθεια καταστολής των δομών αλληλεγγύης τού κινήματος προς τους/τις μετανάστες/ριες , καθώς η αλληλεγγύη αποτελεί εχθρική πρακτική στη μέχρι τώρα πολιτική διαχείρισης των μεταναστών από το ΣΥΡΙΖΑ και την ΕΕ. Εχθρική στο υποκείμενο του μετανάστη που θέλουν να δημιουργήσουν, παθητικό και απόλυτα υποταγμένο.
Ως απάντηση στις εκκενώσεις των καταλήψεων πραγματοποιήθηκαν διάφορες δράσεις αλληλεγγύης πανελλαδικά και όχι μόνο. Στη Θεσσαλονίκη μέσα από την κατειλημμένη Σχολή Θεάτρου, ως απάντηση στην εκκένωση και κατεδάφιση του Ορφανοτροφείου που ανήκε στην Εκκλησία Α.Ε., πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στην οποία συνελήφθησαν 25 σύντροφοι/ισσες. Την ώρα που εισαγγελείς προτείνουν την αθώωση των εμπλεκόμενων στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, την ίδια στιγμή ασκούν έφεση με ταχύτατες διαδικασίες στην αθωωτική απόφαση για την παρέμβαση στη Μητρόπολη, η οποία έφεση ορίστηκε με πρωτοφανή συντομία για την 13η Ιανουαρίου 2017. Είναι ξεκάθαρο ότι κράτος, εκκλησία και δικαστικοί προσπαθούν να καταστείλουν κάθε πράξη αντίστασης και έμπρακτης αλληλεγγύης με τους μετανάστες.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ο ρόλος της εκκλησίας στην οποία ανήκε το κτίριο του Ορφανοτροφείου, η οποία παρά το φιλανθρωπικό της προσωπείο δε δίστασε να πετάξει στο δρόμο αυτούς τους ανθρώπους.
Η άποψη ότι η εκκλησία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κοινωνικό-οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα, έχει παγιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στην αφορολόγητη-αμύθητη περιουσία της και στις τεράστιες εκτάσεις που έχει υπό την κατοχή της, αλλά και στο γεγονός ότι πρωταγωνιστεί σε πολλά σκάνδαλα, μαζί με πολιτικούς, δικαστές, τοκογλύφους και μεγαλοδημοσιογράφους, στα οποία περιλαμβάνονται από οικονομικές απάτες μέχρι και συγκαλύψεις βιασμών ανηλίκων.
Ενώ το καθεστώς κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού προσπαθεί να επιβάλει μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ψηφίζοντας διαρκώς νέα μέτρα εκμετάλλευσης, οι image makers της Εκκλησίας Α.Ε. στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν την εικόνα τής φιλάργυρου εκκλησίας επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να ανακτήσουν το κοινωνικό της προφίλ, διαφημίζοντας τις αγαθοεργίες της. Παραμένει άγνωστο, βέβαια, πόσα από τα χρήματα που προσφέρουν οι απλοί πιστοί, πόσα από τα χρήματα που προέρχονται από επιδοτήσεις και ΜΚΟ χρησιμοποιούνται για τον σκοπό που προορίζονταν, και πόσα από αυτά καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια της εκκλησίας. Δεν ξαφνιάζει καθόλου το ότι η εκκλησία εισπράττει κεφάλαιο για τις δήθεν φιλανθρωπίες της από κρατικούς και άλλους φορείς, ούτε το ότι τα συσσίτιά της διεξάγονται έπειτα από συμφωνίες με εταιρίες τροφοδοσίας.
Όλα αυτά συνηγορούν στην παραδοχή ότι το φιλανθρωπικό έργο που παρουσιάζουν δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ακόμη μια ευκαιρία για κερδοφορία και ταυτόχρονα ότι χρησιμοποιείται ως εργαλείο το οποίο αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τη ρίζα του προβλήματος που δεν είναι άλλο από το καθεστώς κερδοσκοπικής ασυδοσίας.
Στην αντίπερα όχθη ένας άλλος κόσμος γεννιέται. Ένας κόσμος στον οποίο τη θέση τής κάλπικης φιλανθρωπίας κράτους και εκκλησίας παίρνει η έμπρακτη αλληλεγγύη. Έτσι δημιουργήθηκαν εγχειρήματα με τη συνεργασία ντόπιων και μεταναστών, στα οποία η συμβίωσή τους βασίζεται σε όρους ισότητας και αξιοπρέπειας και όχι φιλανθρωπίας, η οποία δε στοχεύει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά βοηθά στη διαιώνισή του. Οι χώροι αυτοί αποτελούσαν τόπους στέγασης μεταναστών/ριων και πολιτικής ζύμωσης μεταξύ μεταναστριών/ων και ντόπιων. Λειτουργούσαν με οριζόντιες διαδικασίες, πολεμώντας διαχωρισμούς φύλου, θρησκείας και εθνικότητας, με μοναδικό και κεντρικό όργανο την εβδομαδιαία συνέλευση όπου όλοι/ες μαζί αποφασίζουν και προσπαθούν να υλοποιήσουν το πλαίσιο στο οποίο θα δομηθούν αδιαμεσολάβητες σχέσεις αλληλεγγύης και κοινών αγώνων ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση.
Καμιά λύση δε θα έρθει από τους καταπιεστές, καθώς είναι οι ίδιοι που προκαλούν και εκμεταλλεύονται το διάχυτο φόβο και την εξαθλίωση για να δημιουργήσουν πλαστά αδιέξοδα. Η διέξοδος βρίσκεται στο να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε ό, τι μας ανήκει.
Κοινωνική απαλλοτρίωση και διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας
Καμία δίωξη των αλληλέγγυων αγωνιστών/στριων
10, 100, 1000 καταλήψεις – Ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών για την αυτοοργάνωση, την αυτοθέσμιση και την αλληλεγγύη
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
13/01/2017 στις 9:00
για το εφετείο επανεκδίκασης της υπόθεσης της παρέμβασης στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στις 31 Ιουλίου 2016
Κάλεσμα σε πορεία 6 Δεκέμβρη
Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, πέφτει νεκρός ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τα χέρια του μπάτσου Κορκονέα, πληρωμένου δολοφόνου του κράτους. Το γεγονός πυροδοτεί, αμέσως, την έκρηξη της συσσωρευμένης οργής και καταπίεσης από τα 34 χρόνια της μεταπολίτευσης και της κάλπικης ευημερίας. Το άρωμα της εξέγερσης αστραπιαία γεμίζει τους δρόμους και αποκτά υπόσταση από ένα κοινωνικό υποκείμενο που αυθόρμητα συνίσταται σε εξεγερσιακό , οργανώνεται και ξεσπά ενάντια στη σάπια ελληνική πραγματικότητα. Σπασίματα, φωτιές καισυγκρούσεις με τα σώματα ασφαλείας είναι ταβασικά συστατικά του αγώνα εκείνων των ημερών. Σε δεύτερο επίπεδο, ο Δεκέμβρης μέσα από τις καταλήψεις σχολείων και δημοσίων κτιρίων που γίνονταν κάθε μέρα περισσότερες, δημιούργησε παρακαταθήκη για τη δημιουργία συνελεύσεων και έβαλε για πρώτη φόρα πολύ κόσμο σε διαδικασία ζύμωσης και συνδιαμόρφωσης. Οι μέρες εκείνες ήταν η έκφραση της οργής για τη δολοφονία του Αλέξη, αλλά και μέρες της εξέγερσης και της ανατροπής του γυάλινου αυτού κόσμου που δεν περιορίζονται σε ένα Δεκέμβρη του ’08 ούτε σε κάποιο μεμονωμένο αγώνα. Όλες αποτελούν συνέχεια στο δρόμο της μετάβασης από τον καπιταλισμό σε μία αταξική και ελεύθερη κοινωνία ισότητας και οργάνωσης από τα κάτω για τους κάτω.Φυσικά το κράτος και οτιδήποτε αυτό προστατεύει με τους μηχανισμούς του, απαντά με το σκληρότερο τρόπο στις αντιστάσεις και τα άτομα που το απειλούν, κάνοντας άμεσα ορατούς τους όρους της κυριαρχίας του. Από τα χημικά, τις κρότου λάμψεις σε ευθεία βολή, τους ξυλοδαρμούς στις πορείες και στα κρατητήρια, από τις εκκενώσεις σε καταλήψεις και στέκια, μέχρι τις ποινές ισόβιας κάθειρξης και τις δολοφονίες. Εξου και ο φόνος του Γρηγορόπουλου ήρθε να προστεθεί στις χιλιάδες εκτελέσεις του ελληνικού κράτους και παρακράτους.Οι πνιγμοί στο Αιγαίο και οι φονικές νάρκεςστον Έβρο, τα εργατικά «ατυχήματα», οι νεκροί της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης (αυτοκτονίες, νεκροί από μαγκάλια κλπ.), οι ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου στα Α.Τ. και στα ελληνικά κολαστήρια, οι άθλιες κατασταλτικές επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ σε κάθε αγώνα των καταπιεσμένων και βέβαια, ως ειδική μνεία λόγω της θέσης τους στο μετερίζι του κοινωνικού πολέμου, οι δεκάδες εκτελέσεις επαναστατών και αγωνιστών, έχουν στοιχειώσει όλες τις κυβερνήσεις και τα κομματικά μαντριά της <<μεταπολίτευσης>>.Επειδή, για εμάς, όποιος ξεχνάει τους νεκρούς συντρόφους ξεχνάει και τον ίδιο τον αγώνα καθώς και επειδή οι εξεγέρσεις είναι η νίκη της μνήμης έναντι της λήθης, ως ελάχιστο τρόπο αναγνώρισης του αγώνα τους αναφέρουμε τις περιπτώσεις των: Κανελλοπούλου και Κουμή, Κασίμη, Καλτεζά, Τσουτσουβή, Πρέκα, Μαρίνου, Τεμπονέρα, Μαραγκάκη, Τόνυ Ονούα, Γκουλιώνη, Φούντα.Η εξέγερση λοιπόν του Δεκέμβρη του ’08 δεν ήταν ένα τυχαίο συμβάν σε τυχαίο χρόνο. Θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίσει ωςδιαισθητική μιας και συνέβη σε μια-οικονομικά- εύρωστη Ελλάδα, δομημένη στον << εκσυγχρονισμό >> και τον υπερκαταναλωτισμότων δυτικών προτύπων, που κυοφορούσε όμωςμέσα της τα μνημόνια και που υπόκωφα τα πρώτα καμπανάκια της ταξικής λιτότητας που έμελλε να ακολουθήσει έκρουαν. Η χάρτινη ανάπτυξη και η ευημερία εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα ξεσκεπάζοντας τη σαθρότητα των θεμελίων του <<ισχυρού>> ελληνικού καπιταλισμού, δίνοντας τη θέση της σε μια εποχή βαθιάς ύφεσης που τσάκισε και τσακίζει τις καταπιεσμένες τάξεις και τις κατακτήσεις που η τελευταία πέτυχε με τους αγώνες της. Τα τελευταία 5 χρόνια βιώνουμε την ασυδοσία της ελληνικής κυβέρνησης, αριστερής, δεξιάς κεντρώας ή τεχνοκρατικής, να επιβάλει τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας που φαινομενικά της επιβάλλουν, τον οικονομικό επεκτατισμό και την αναπτυξιολαγνεία όπως και την πλήρη υποτίμηση και υποβάθμιση των ζωών μας που η αξία τους μετράται μόνο με όρους εμπορεύματος, κόστους τετρακοσίων ευρώ και έπειτα ως καταναλωτική.Έτσι,ο Δεκέμβρης του 08 σηματοδότησε και χάραξε την πορεία για μια νέα εποχή των κινημάτων που στόχο δεν έχουν την κατάληψη της εξουσίας και αντιμάχονται τις κρίσεις και το σύστημα εν γένει. Τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν με τις μεγάλες απεργίες, τους αγώνες όπως π.χ. των κατοίκων στις Σκουριές, τα κινήματα των αγανακτισμένων και των πλατειών καθώς και όλες τις καθημερινές αντιστάσεις που αναδεικνύονται σε συλλογικές μάχες. Μα αν σε κάτι το κράτος είναι αποτελεσματικό, αυτό σίγουρα είναι οι ιδέες και οι τρόποι του να καταστέλλει τέτοιες αντιδράσεις. Πέραν της άμεσης και συχνοφορεμένης λύσης της βίας, ένα άλλο δυνατό χαρτί του είναι οι αριστερές και δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις που παρουσιάζονται σαν αυτόκλητοι σωτήρες , υιοθετώντας πάντοτε «αγωνιστικό» και «λαϊκό» προφίλ, φιλικό στις αγανακτισμένες μάζες, το οποίο φυσικά χάνεται αμέσως μετά την εκλογή τους. Τέτοια ήταν και η περίπτωση του Σύριζα που με κεντρικό σύνθημα -Η ελπίδα έρχεται- αφομοίωσε όποια αγωνιστική ενέργεια και ζωτικότητα είχε δημιουργικά γεννηθεί μέσα από τους αγώνες, μετατρέποντας τη σε μία λογική ανάθεσης και ελπίδα θεσμικής επίλυσης των προβλημάτων της κοινωνίας.Τέλος, αν κάτι μας δίδαξε η ιστορία και η πείρα των τελευταίων 8 χρόνων είναι η πάντα επίκαιρη ανάγκη για αυτοοργανωμένες, βίαιες,ατομικές και συλλογικές εξεγέρσεις.Να γκρεμίσουμε την άχρωμη, στείρα και εξοντωτική για τον άνθρωπο, τα ζώα και τη φύση αυτή κοινωνία και στα συντρίμμια της να χτίσουμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Και αν κάποιοι μας λένε ουτοπιστές τα παραδείγματα της Ροζάβα, των Ζαπατίστας, της Ανατολικής Ουκρανίας κλπ. και ο δρόμος που χαράσσουν μπορούν να τους διαψεύσουν. Ένας δρόμος αυτοθέσμισης και αλληλεγγύης που καλούμαστε όλοι/ες να βαδίσουμε.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ.ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΑΣ!
