Κείμενο για την πορεία στις 15/2 στις Σκουριές ενάντια στις εξορύξεις θανάτου.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΤΟΥΜΕ
Απο πολίτες – ιδιώτες
Αναρωτιόμαστε πολλές φορές στα σύγχρονα κράτη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας κατά πόσο ζούμε όντως σε δημοκρατικό καθεστώς (δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού) , καθώς διαπιστώνουμε πως όλα στη ζωή μας είναι προκαθορισμένα για μας από την ώρα που γεννιόμαστε μέχρι την ώρα που πεθαίνουμε. Δεν έχουμε κανένα λόγο σε πολύ βασικά ζητήματα όπως π.χ. την εκπαίδευση, την ποιότητα τροφής ή για το περιβάλλον από το οποίο εξαρτόμαστε άμεσα. Συμμετέχουμε στις “δημοκρατικές” διαδικασίες μόνο κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζοντας, όχι για να εκφράσουμε ελεύθερα τη βούλησή μας αλλά για να επιλέξουμε κάποιον άλλο ώστε να παίρνει αυτός αποφάσεις για εμάς και συνήθως εις βάρος μας.
Αναρωτιόμαστε πώς έγινε αυτό. Πώς δηλαδή από πολιτικά όντα που θα έπρεπε να είμαστε, μιας και ζούμε σε δομημένες κοινωνίες, αναθέσαμε όλες μας τις ελευθερίες (γιατί ελευθερία είναι η συμμετοχή στα κοινά) στους επαγγελματίες πολιτικούς και ασχοληθήκαμε μόνο με την ιδιωτική μας ζωή, αποξενωμένοι από τους συνανθρώπους μας, αντιλαμβανόμενοι ως μόνη ελευθερία την ελευθερία στην κατανάλωση.
Η πρώτη ρήξη με την ανάθεση
Το χρονικό του αγώνα του κινήματος στη Χαλκιδικής έχει αφήσει σημαντικά ψήγματα αμφισβήτησης αυτού του απολυταρχικού μοντέλου καθώς δεν περιελάμβανε μόνο τις μαζικές πορείες, παρεμβάσεις και διαδηλώσεις αλλά και τις λαϊκές, αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και τον συντονισμό δράσεων από την ίδια την κοινωνία χωρίς μεσολάβηση θεσμικών φορέων.
Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, μαζί με το κίνημα αλληλεγγύης, μέσα από τον αγώνα για την υπεράσπιση της γης και της ελευθερίας, καταφέραμε να υπερβούμε την ανελεύθερη λογική της ανάθεσης, να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να δείξουμε ότι μόνο εμείς οι ίδιοι, και κανένας άλλος, είμαστε υπεύθυνοι για τις ζωές μας . Ακόμα και με κόστος τον σχηματισμό δεκάδων δικογραφιών, την τρομοκράτηση, την αγρια καταστολή, τις προφυλακίσεις.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως οι εργασίες στο εργοτάξιο συνεχίζονται, η καταστροφή που συντελείται ήδη υπολογίζεται ως μη αναστρέψιμη ενώ και το μέτωπο των διώξεων είναι ανοιχτό. Η ανάθεση ή η πιθανή αναμονή εξ αποστάσεως εμπεριέχουν βαθυτατους κινδύνους εφησυχασμού του κινήματος την στιγμή που τίποτα δεν έχει τελειώσει. Μόνο η κοινωνία και το ίδιο το κίνημα είναι σε θέση να διαμορφώσουν τους συσχετισμους ωστε να ανακόψουν την καταστροφική πορεία, όπως ήδη έχει δείξει ο αγώνας μέχρι τώρα, μέχρι τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής από μεταλλευτική. Δεν μπορούμε να μείνουμε ούτε μια μέρα στα σπίτια μας περιμένοντας και αναθέτοντας. Και φυσικά είναι παράλογο να υποθέτουμε ότι η συνέχιση του αγώνα μπορεί να μπλοκάρει οποιεσδήποτε κινησεις οριστικής παύσης της λειτουργίας του εργοταξίου· το αντίθετο, μόνο ο αγώνας μπορεί να πιέσει για να σταματήσει η εξόρυξη.
Απο ιδιώτες – πολίτες
Ο αγώνας ενάντια στην εξόρυξη χρυσόυ είναι καταλυτικής σημασίας για την ίδια την αξιοπρέπεια της ύπαρξής μας. Πέρα όμως απο αυτό, οι συλλογικές διαδικασίες που ακολουθήσαμε ανέδειξαν άλλες αξίες όπως είναι ο σεβασμός στη φύση, η αλληλεγγύη και το οράμα της διαχείρισης του τόπου από εμάς τους ίδιους με όρους συλλογικούς και αξιοπρέπειας. Κρατώντας ως όπλο τα παραπάνω κεκτημένα, η συνέχιση του αγώνα αποκτά μια παράλληλη διάσταση: από τη μία, έμπρακτα, το όραμα μιας εναλλακτικής πρότασης για την ανάδειξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της περιοχής στα πλαίσια της αποανάπτυξης και της αξιοπρεπής επιβίωσης, από την άλλη τη δυνατότητα των ίδιων των κοινωνιών να αυτοθεσμίζονται μεσώ ανοιχτών λαικών διαδικασιών.
Η ενότητα του κινήματος και η συμμετοχή όλων σε έναν κοινό αγώνα από τα κάτω είναι απαραίτητη τώρα περισσότερο από ποτέ, όχι μόνο για να φύγει η εταιρία, να αποχαρακτηριστεί η περιοχή απο μεταλλευτική και να αποκατασταθεί, όχι μόνο για να παύσουν οι διώξεις και να καταστραφεί η τράπεζα γενετικού υλικού, αλλά για να συνεχίσουν οι άνθρωποι να έχουν λόγο για τον τόπο τους, για το περιβάλλον, για την ίδια τη ζωή τους.
Ελεύθερος κοινωνικό χώρος ΣΧΟΛΕΙΟ απο την ελεύθερη μαθηση για την μάθηση της ελευθερίας
Προσυγκέντρωση στην Καμάρα 9:00
τηλ. για το λεωφορείο:
6980917172 (wup)
694 43 06 720(vodafone)
σχολείο 