ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΥΛΟ, PETRIT, SHEHZAD, ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
Έξι χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έξι χρόνια που η μνήμη είναι ζωντανή και μας οργίζει. Έξι χρόνια που οι οργανωμένοι νοσταλγοί του Χίτλερ κυκλοφορούν ελεύθεροι μέσα και έξω από τη Βουλή. Έξι χρόνια που κράτος και παρακράτος συνεχίζει να δολοφονεί, να καταστέλλει, να τρομοκρατεί. Έξι χρόνια που ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι κάθε φασίζουσα νοοτροπία να ανατραπεί.
Το χρονικό της δολοφονίας
Ξημερώματα 18ης Σεπτεμβρίου, στο Κερατσίνι, Ναζί ανενόχλητοι από τους μπάτσους που ενώ ήξεραν τι συμβαίνει κάνανε κύκλους γύρω από το τετράγωνο, επιτίθενται στον αντιφασίστα μουσικό, Παύλο, και την παρέα του. Ο Παύλος απέναντι σε περίπου 20 Ναζί, υπερασπιζόμενος τόσο τις ιδέες του όσο και την παρέα του βγαίνει μπροστά. Ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς τον μαχαιρώνει με επαγγελματική ακρίβεια μπροστά στην άπραγη ομάδα Δίας, που παρά την καθυστέρησή της είχε φτάσει στο σημείο και τον συλλαμβάνει σχεδόν με φιλική διάθεση.
Η άνοδος και η πτώση της Χρυσής Αυγής
Με την εξέγερση του 2008 και την άνοδο των κοινωνικών κινημάτων αμφισβήτησης του υπάρχοντος, σε συνδυασμό με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και των αυξημένων μεταναστευτικών ροών, η Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε ως υπερασπιστής της “ελληνικής” φυλετικής καθαρότητας και των προνομίων της, ενάντια στους “κακούς ξένους” και τους “προδότες πολιτικούς”. Από παρακρατικό μηχανισμό μετατράπηκε σε αστικό πολιτικό μόρφωμα που έλαβε τέτοια κοινωνική νομιμοποίηση – με τη συνδρομή βέβαια και της μιντιακής προβολής της – που την οδήγησε μέχρι και στην είσοδο στο Κοινοβούλιο. Όπως βέβαια αναμενόταν από ένα ναζιστικό κόμμα, κεντρικός τους εχθρός τελικά στάθηκαν αδύναμα κοινωνικά στρώματα, κατά κύριο λόγο μετανάστες, οι οποίοι βρέθηκαν στο στόχαστρο επιδρομών ξυλοδαρμού και κοινωνικού εξευτελισμού σε γειτονιές και λαϊκές. Τους είδαμε να υπερασπίζονται εφοπλιστικά συμφέροντα με ερωτήσεις στη Βουλή, ενώ ταυτόχρονα εξαπέλυαν βίαιες επιθέσεις στους απεργούς εργάτες και συνδικαλιστές αλλά και σε οτιδήποτε άλλο παρέκκλινε ιδεολογικά από το δόγμα της μισαλλοδοξίας τους, όπως οι δομές αγώνα και οι χώροι των κοινωνικών κινημάτων πχ. το Συνεργείο, η Φαβέλλα, το θέατρο Εμπρός. Μετά την δολοφονία του Παύλου η οργή του αντιφασιστικού κινήματος ξεχείλισε και το Κράτος αναγκάστηκε να μαζέψει τα μαντρόσκυλα που έθρεφε ως το μακρύ του χέρι. Η δίκη της Χρυσής Αυγής, παρόλο που δεν αποτέλεσε εμπόδιο για την ύπαρξη της μέσα στη Βουλή αλλά και των παρακρατικών ταγμάτων εφόδου στους δρόμους, ήταν η αρχή της πτώσης της. Παρά τις προσπάθειες για συσπείρωση κόσμου, όπως λόγου χάρη με το Μακεδονικό, οι εκλογές του 2019 βρίσκουν το ναζιστικό αυτό μόρφωμα έξω από το Κοινοβούλιο και σε πλήρη διάλυση.
…ας μην εφησυχαζόμαστε
Ο φασισμός, επειδή δεν έχει ούτε αξίες ούτε ηθική δεν διστάζει να φορέσει είτε τη γραβάτα του κοινοβουλίου είτε την παραλλαγή των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α. Έτσι, βλέπουμε κλασικές ακροδεξιές φιγούρες της ελληνικής πολιτικής σκηνής να πρωτοστατούν στο θέατρο του δόγματος της «τάξης και ασφάλειας» της Ν.Δ. (Βορίδης, Γεωργιάδης, κ.α.). Αυτή η τάξη και ασφάλεια εξυπηρετεί ΜΟΝΟΝ το κράτος και το κεφάλαιο καθώς σημαίνει όξυνση της καταστολής ενάντια σε όσους/όσες αντιστέκονται στην λεηλασία της φύσης, στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, σε όσους δεν θέλουν η Μεσόγειος να είναι ένα απέραντο νεκροταφείο μεταναστών… εν τελει σε όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική λαίλαπα. Έτσι μια κυβέρνηση που εγκόλπωσε φασίζοντα κομμάτια της κοινωνίας που βλέπουν τους φτωχούς μετανάστες ως σκόνη και τους πλούσιους ξένους επενδυτές ως εθνικούς ευεργέτες, τους αντιεξουσιαστές ως σκουπίδια, την φτωχούς που δεν έχουν ούτε για ένα εισιτήριο ως αποβράσματα, τους πλούσιους ναρκέμπορους ως «υποδείγματα επιχειρηματιών», πραγματώνει τις φαντασιώσεις τους μέσα από εκκενώσεις στεγαστικών καταλήψεων μεταναστών, αντεργατικά μέτρα που περνάνε με την διαδικασία του κατεπείγοντος, είτε με την κατάργηση της εγκυκλίου για τη χορήγηση ΑΜΚΑ σε μετανάστες. Νόμος και τάξη γίνονται το αποκούμπι και η ρητορεία αυτών που πέταξαν την περικεφαλαία του μακεδονομάχου όσο γρήγορα την είχαν φορέσει, ελπίζοντας πλέον να συγκαλύψουν την συνέχεια της εξαθλίωσης των ζώων μας με τεχνητούς φόβους, υπό τα χειροκροτήματα νέων, “όχι πολύ ναζιστών” , όπως ο Βελόπουλος. Μια ρητορεία που λεηλατεί καθημερινά τη ζωή μας και εναντίον της οποίας κανένας φασίστας δεν μίλησε ποτέ και πουθενά.
Ο φασισμός σε θέλει δούλα του κράτους και των αφεντικών
Ο φασισμός είναι ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα του καπιταλισμού, σχεδιασμένο να χωρίζει αυθαίρετα τους ανθρώπους και να δημιουργεί τεχνητούς ανταγωνισμούς μεταξύ τους, με σκοπό να τους αποπροσανατολίσει από τις πραγματικές αιτίες της δυστυχίας μας. Φτιάχνει εχθρούς, άλλοτε εξωτερικούς στο πρόσωπο των μεταναστών και άλλοτε εσωτερικούς στα πρόσωπα των αντιεξουσιαστών. Ενάντια στη ρητορική μίσους προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την ενδυνάμωση της κουλτούρας των συλλογικών αγώνων. Είτε παρουσιάζεται με ξεκάθαρα χαρακτηριστικά, είτε ελλοχεύει σε κάθε λογής κυβέρνηση, ο φασισμός πρέπει να τσακιστεί τελειωτικά. Ενάντια στη σήψη του καπιταλισμού να αγωνιστούμε για ζωή.
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ
ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/9 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
σχολείο 